چرا استراتژی ارتش یمن در برابر صهیونیست‌ها بیشترین اثرگذاری را داشته است؟
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۶۰۰۸۶
«پایان حملات وحشیانه» و «ارسال کمک‌های بشردوستانه به غزه» از اصلی‌ترین اهدافی بود که پای ارتش یمن را به جنگ غزه باز کرد. پیش از تهاجم به غزه و حتی روزهای ابتدایی آن، نه رژیم‌صهیونیستی و نه حامیان غربی آن گمان نمی‌کردند دورترین جبهه «محور مقاومت» به رژیم‌صهیونیستی بتواند چنین سخت گلوی صهیونیست‌ها را بفشارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ارتش یمن پس از بی‌توجهی رژیم‌صهیونیستی به خواسته‌اش برای اجازه ارسال کمک‌های بشردوستانه به غزه و همچنین پایان دادن به جنگ وحشیانه علیه غزه، دست به کار شد و اولین‌بار در ماه اکتبر، موشک‌ها و پهپاد‌هایی را به‌سمت جنوب اسرائیل شلیک کرد. بخشی از این موشک‌ها و پهپاد‌ها به اهداف اصابت کردند، اما برخی دیگر توسط اسرائیل و متحدانش رهگیری شدند. از آنجایی که رژیم‌صهیونیستی با حمایت و میان‌داری ژنرال‌های آمریکایی، حاضر به پایان دادن جنایاتش در غزه نبود، ارتش یمن به‌طور قابل توجهی حملات خود را وسعت داد و به‌سمت بهره‌برداری از موقعیت خود در نزدیکی دریای سرخ پیش رفت. آنها با توجه به نزدیکی به تنگه باریک باب‌المندب، همان راهبردی را در دستور‌کار قرار دادند که رژیم علیه مردم غزه به‌کار برد: «محاصره در برابر محاصره».
قحطی در غزه
یکی از دلایل یمنی‌ها برای تشدید فشار بر رژیم‌صهیونیستی، جنایتی است که آنها در غزه مرتکب می‌شوند. صهیونیست‌ها برای وادار کردن مردم غزه به تسلیم، جدا از بمباران وحشیانه و بی‌هدف، جریان آب و برق به غزه را به‌طور کامل قطع کرده و محاصره همه‌جانبه‌ای را علیه غیرنظامیان از جمله زنان و کودکان اعمال کردند. با وجود مخالفت‌های جهانی با این اقدام، تل‌آویو تا مدت‌ها حاضر به عقب‌نشینی از موضع خود نبود تا درنهایت با دخالت بازیگران فرامنطقه‌ای، اجازه داد بخش اندکی از نیاز‌های مردم وارد غزه شود. کمبود مواد غذایی، در‌حال رقم زدن یک فاجعه انسانی در غزه است.
به‌تازگی منابع خبری گزارش داده‌اند هفته‌ها پس از دسترسی محدود به غذا در نوار غزه، گرسنگی شدید و خطرات فزاینده قحطی در منطقه تحت محاصره به اوج خود رسیده است. به گزارش الجزیره از اوایل اکتبر، حملات اسرائیل در سراسر غزه به نانوایی‌های محلی و انبار‌های مواد غذایی و همچنین جاده‌هایی که برای انتقال کمک‌های بشردوستانه استفاده می‌شوند، آسیب رسانده است. محاصره کامل اسرائیل در محاصره نیز در وهله اول ورود غذا، آب و سوخت را محدود کرده است.
بیش از ۹۰ درصد از جمعیت ۲.۳ میلیون نفری غزه با سطوح بالایی از ناامنی غذایی حاد مواجه هستند، براساس طبقه‌بندی مرحله یکپارچه امنیت غذایی (IPC) که خطرات گرسنگی را اندازه‌گیری می‌کند، همچنین روز پنجشنبه گزارش داد که ۲.۰۸ میلیون نفر در غزه با «ناامنی غذایی حاد» روبه‌رو هستند که می‌تواند در مرحله سوم خطر سازمان یا بالاتر طبقه‌بندی شود. IPC دارای پنج مرحله ناامنی غذایی حاد است که از هیچ (فاز اول) تا فاجعه یا قحطی (مرحله پنج) را شامل می‌شود.
فاز سه و پنج بحران و اضطرار محسوب می‌شوند. ناامنی غذایی «حاد» یک پدیده کوتاه‌مدت است و در مقایسه با ناامنی غذایی «مزمن» که درازمدت و در نتیجه وسایل ناکافی برای زندگی است، ناشی از شوک‌های غیرمعمول یا ساخته دست بشر است. اگر خصومت‌های کنونی و کمک‌های محدود ادامه یابد، غزه نیز تا اوایل فوریه در معرض خطر قحطی قرار خواهد گرفت. چند وقتی است که گذراندن یک روز بدون خوردن غذا در غزه عادی شده است.
در اوایل ماه دسامبر، برنامه جهانی غذا (WFP) گزارش داد که از هر ۱۰ نفر، ۹ نفر در سراسر این منطقه وعده‌های غذایی خود را برای مدت طولانی حذف می‌کنند. WFP در ۶ دسامبر گزارش داد که طی دو ماه جنگ، تنها هزار و ۲۴۹ کامیون حامل کمک‌های غذایی به غزه رسید. دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل همچنین گزارش داد که در ۷۰ روز اول جنگ، تنها ۱۰ درصد غذای مورد نیاز جمعیت غزه وارد این منطقه شد.
محاصره تل‌آویو از باب‌المندب
در برابر آپارتاید، نسل‌کشی و جنایت جنگی رژیم‌صهیونیستی علیه مردم غزه، ارتش یمن اعلام کرد اجازه نخواهد داد هیچ کشتی‌ای به مقصد رژیم‌صهیونیستی یا بنادر آن از تنگه باب‌المندب به سلامت عبور کند. یمن البته به صراحت اعلام کرد این اقدامش «انسانی» بوده و یگانه هدفش نیز رژیم‌صهیونیستی است. آنها گفته‌اند جای نگرانی برای کشتی‌هایی که ارتباطی با رژیم‌صهیونیستی ندارند، نیست و یمن فقط کشتی‌های متعلق به اسرائیل یا کشتی‌هایی که کالا از اسرائیل حمل می‌کنند را هدف قرار خواهند داد. در همین راستا یمن یک کشتی تجاری را توقیف کرد و در بنادر خود نگه داشت و چندین کشتی تجاری دیگر که حامل همه چیز از وسایل نقلیه گرفته تا مواد غذایی بودند، را هدف قرار داد.
پنتاگون مدعی است برخی از پرتابه‌های آنها قبل از سرنگونی در‌جهت کشتی‌های جنگی ایالات‌متحده حرکت می‌کردند. «هلن کوپر» و «اریک اشمیت» در مقاله‌ای که برای «نیویورک تایمز» نوشته‌اند، ادعا کردند تنها در ماه گذشته یمن «بیش از ۱۰۰ حمله به کشتی‌های تجاری در دریای سرخ انجام داده است.» آنها به نقل از «یحیی سریع»، سخنگوی ارتش یمن نوشتند که گفته: «تا زمانی که تجاوز اسرائیل به برادران ثابت‌قدم ما در نوار غزه متوقف نشود، حملات ادامه خواهد یافت.»
چرایی ناتوانی در برابر یمن؟
طبق گزارش اداره اطلاعات انرژی ایالات‌متحده، ۱۲ درصد از کل تجارت جهانی نفت از طریق دریا و همچنین ۸ درصد گاز طبیعی مایع در نیمه اول سال ۲۰۲۳ از باب‌المندب عبور کرده است. این یعنی ۸.۸ میلیون بشکه نفت در روز و ۴.۱ میلیارد فوت مکعب LNG در روز از این تنگه عبور می‌کند. به گزارش الجزیره سالانه بیش از ۱۷ هزار کشتی از باب‌المندب عبور می‌کنند که برخی از آنها به‌سمت کانال سوئز و دریای مدیترانه می‌روند.
بر اساس ارزیابی‌های S&P Global Platts، نرخ کانتینر برای محموله‌ها از شمال آسیا به بریتانیا که از دریای سرخ و کانال سوئز می‌گذرد، در سال جاری به بالاترین حد خود رسیده است. بیمه‌گران برای بیمه کردن کشتی‌هایی که قصد دارند این مسیر را نیز طی کنند، هزینه بیشتری دریافت می‌کنند. برخی از شرکت‌های کشتیرانی راه جایگزین دریایی دیگری را انتخاب می‌کنند و از مسیر طولانی‌تر آفریقا می‌گذرند. این می‌تواند به معنای افزایش هزینه‌ها و اضافه شدن دو هفته به طول سفر آنها باشد.
در مواجهه با راهبرد یمن در مواجهه با رژیم‌صهیونیستی، ایالات‌متحده آمریکا با ادعای تامین امنیت دریای سرخ، اقدام به تشکیل ائتلافی متشکل از ۱۰ کشور کرد. به تازگی وزارت دفاع آمریکا مدعی شده که بیش از ۲۰ کشور برای مشارکت در ائتلاف جدید به رهبری آمریکا برای تامین امنیت کشتیرانی دریای سرخ موافقت کرده‌اند، اما «دست‌کم هشت کشور»ی که این پیمان را امضا کرده‌اند «از ذکر نام عمومی به‌عنوان شرکت‌کننده در این ائتلاف خودداری کرده‌اند.» نکته قابل تامل در تشکیل ائتلاف آمریکا، این بود که به‌جز بحرین، هیچ یک از کشورهای عربی منطقه حاضر به همراهی با آمریکا در سیاست ائتلاف‌سازی برای تامین امنیت کشتی‌هایی که مقصدشان سرزمین‌های اشغالی است، نشدند. نکته مهم‌تر اینکه این ائتلاف به‌جز رهگیری موشک‌ها و پهپاد‌های شلیک‌شده از سوی یمن، عملا دستش برای اقدام دیگری بسته است.
این همان موضوعی است که نویسندگان مقاله نیویورک تایمز نیز به آن اشاره کرده‌اند. آنها با یادآوری پاسخ دولت بایدن به حملات مقاومت عراق در عراق و سوریه با این توجیه که این اقدام «برای بازدارندگی این گروه‌ها از تبدیل درگیری اسرائیل با حماس به یک جنگ گسترده‌تر» لازم بود، این سوال را مطرح کردند که «پس چرا آمریکا رویکرد متفاوتی با حوثی‌ها در پیش گرفته است؟» آنها در پاسخ یکی از دلایل این رویکرد را جلوگیری از «برهم‌زدن آتش‌بس ضعیف بین عربستان‌سعودی و حوثی‌ها» دانسته‌اند. مساله مهم‌تر، اما نگرانی دولت آمریکا از زبانه کشیدن آتش جنگ در منطقه است: «دولت بایدن همچنین عمیقا نگران است که جنگ در غزه به یک درگیری گسترده‌تر در منطقه تبدیل شود.
حمله به اهداف یمن -برخلاف سرنگونی هواپیما‌های بدون‌سرنشین تهاجمی- می‌تواند به سرعت به یک تلاقی بین کشتی‌های نیروی دریایی آمریکا و این گروه تبدیل شود و حتی می‌تواند ایران را بیشتر وارد درگیری کند.» «تیم لندرکینگ»، فرستاده ویژه ایالات‌متحده در امور یمن که اخیرا از منطقه بازگشته در مصاحبه‌ای گفته که «همه به‌دنبال راهی برای تنش‌زدایی هستند. ایده این نیست که منطقه را در یک جنگ گسترده‌تر درگیر کنیم، بلکه استفاده از ابزار‌های موجود برای تشویق یمن به عقب‌نشینی از رفتار بی‌پروایشان است.» تجربه جنگ در افغانستان و همچنین تجربه جنگ هشت‌ساله عربستان و امارات و متحدان‌شان در یمن، آمریکا را از ماجراجویی در منطقه برحذر داشته است. آنها به توانمندی‌های نظامی ارتش یمن و بی‌پروایی آنها آگاهند و از این رو سعی می‌کنند چندان مستقیم وارد تقابل با آنها نشوند.
چه کسی می‌تواند بدترین آسیب را ببیند؟
یمن متعهد شده «همه کشتی‌هایی را که در دریای سرخ به مقصد بنادر اسرائیل حرکت می‌کنند، صرف‌نظر از ملیت‌شان» هدف قرار دهد. از ۱۵ دسامبر به‌دنبال حمله پهپاد و موشک بالستیک به دو کشتی تجاری، چهار شرکت بزرگ کشتیرانی جهان- که بیش از ۵۰ درصد ظرفیت حمل کانتینری جهانی را تشکیل می‌دهند– حمل‌ونقل از طریق باب‌المندب را متوقف کرده‌اند.
اما تا اینجا اسرائیل اولین هدف مستقیم مورد نظر یمن بزرگترین ضربه را از این اقدام خورده است. بندر ایلات- که یک مقصد گردشگری نیز به‌شمار می‌رود- تقریبا از کار افتاده است و بسیاری از شرکت‌های فعال در بندر اعلام ورشکستگی کرده‌اند. فعالیت این بندر با شدت گرفتن جنگ نامشخص به‌نظر می‌رسد، اما پس از رژیم‌صهیونیستی، مصر که پیش از جنگ با اقتصادی بیمار مواجه بود، علاوه‌بر کاهش هزینه‌های ترانزیت ممکن است از کندی تجارت به‌شدت متضرر شود، زیرا با تغییر مسیر کشتی‌ها، محموله‌های کمتری از کانال سوئز عبور می‌کنند. متضرران دیگر اروپا و کشورهای دریای مدیترانه هستند که درصورت تداوم وضعیت فعلی در درازمدت بیشترین ضرر را متحمل خواهند شد، زیرا بسیاری از کشتی‌هایی که محموله را به آن کشور‌ها می‌برند و از آنها می‌برند، متضرر شده‌اند.
۱۵ شرکت کشتیرانی دریای سرخ را فراموش کرده‌اند
عملیات ارتش یمن علیه کشتی‌هایی که در منطقه دریای سرخ به‌سمت بنادر رژیم‌صهیونیستی حرکت می‌کنند، باعث شد تعدادی از شرکت‌های حمل‌ونقل دریایی بین‌المللی مسیر خود را تغییر دهند یا سفر به سرزمین‌های اشغالی را متوقف کنند. این خبر را ایسنا به نقل از وبگاه «صدی البلد» منتشر کرد و نوشت ۱۵ شرکت کشتیرانی بین‌المللی برای منتقل شدن به بنادر رژیم‌صهیونیستی تغییر مسیر داده یا روند انتقال کالا به سرزمین‌های اشغالی را متوقف کرده‌اند. اسامی این شرکت‌ها به شرح زیر است:
۱- سی‌اچ رابینسون
شرکت تدارکات جهانی CH Robinson روز جمعه اعلام کرد که مسیر ۲۵ کشتی خود را در هفته گذشته تغییر داده تا از طریق مسیر دماغه امید نیک حرکت کنند و این تعداد احتمالا افزایش خواهد یافت. این شرکت اعلام کرد: «پیش‌بینی می‌شود که تردد در بنادر متوقف شود و قیمت‌ها برای بسیاری از جابجایی‌های تجاری در سه ماهه اول سال ۲۰۲۴ افزایش یابد.»
۲- CMA-CGM
گروه کشتیرانی فرانسوی CMA-CGM دوشنبه گذشته اعلام کرد که برخی کشتی‌ها را از طریق مسیر دماغه امید نیک هدایت کرده و دستورالعمل‌هایی را برای سایر کشتی‌های کانتینری که قرار بود از دریای سرخ عبور کنند، صادر کرده است تا به مناطق امن برسند و سفر‌های خود را تا اطلاعیه بعدی متوقف کنند.
این گروه همچنین روز پنجشنبه گزارش داد که به‌دلیل مسافت طولانی، هزینه‌های بیشتری را برای عملیات حمل‌ونقل اعمال خواهد کرد.
۳ و ۴- یوروناو و فرانت لاین
شرکت نفتکش بلژیکی «یوروناو» نیز دوشنبه گذشته اعلام کرد که تا اطلاع ثانوی از تردد از طریق منطقه دریای سرخ اجتناب خواهد کرد. گروه نفتکش «فرانت لاین» مستقر در نروژ هم در همان روز اعلام کرد که کشتی‌هایش از عبور از دریای سرخ و خلیج عدن خودداری خواهند کرد.
۵- اورگرین
شرکت کشتیرانی کانتینری تایوانی «اورگرین» دوشنبه گذشته در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که کشتی‌های این شرکت در حرکت به‌سمت بنادر دریای سرخ تا اطلاع ثانوی به‌سمت آب‌های امن اطراف حرکت خواهند کرد. این شرکت همچنین از توقف بارگیری محموله‌های مقصد بنادر رژیم‌صهیونیستی خبر داد.
۶ و ۷- گرام کاریرز و هاپاگ لوید
شرکت کشتیرانی نروژی Gram Carriers که متخصص در حمل‌ونقل خودرو‌های سواری است، پنجشنبه اعلام کرد که از عبور کشتی‌هایش از دریای سرخ جلوگیری می‌کند. همزمان شرکت حمل‌ونقل کانتینری آلمانی Hapag-Lloyd اعلام کرد که مسیر ۲۵ کشتی را از طریق دریای سرخ تغییر می‌دهد و در پایان سال جاری میلادی تصمیمات دیگری را نیز اتخاذ خواهد کرد.
۸ و ۹ و ۱۰- شرکت کشتیرانی کانتینری کره جنوبی HMM، شرکت کشتیرانی نروژی Hoge Autoliners و گروه کشتیرانی دانمارک نیز اعلام کردند که روند انتقال کلیه محموله‌ها از طریق دریای سرخ تا اطلاع ثانوی به‌طور موقت متوقف می‌شود.
۱۱- ام‌اس‌سی
شرکت کشتیرانی مدیترانه MSC ۱۶ دسامبر اعلام کرد که کشتی‌های این شرکت از کانال سوئز عبور نخواهند کرد و به‌سمت دماغه امید نیک تغییر مسیر خواهند داد.
۱۲- اوشن نتورک اکسپرس
شرکت حمل‌ونقل دریایی اوشن نتورک اکسپرس سه‌شنبه گذشته اعلام کرد که تصمیم گرفته مسیر کشتی‌ها را از کانال سوئز و دریای سرخ تغییر دهد و از این پس کشتی‌های آن در اطراف دماغه امید نیک حرکت خواهند کرد.
۱۳ و ۱۴ و ۱۵- Orient Overseas Container Line مستقر در هنگ کنگ، گروه نروژی Linnaeus Wilhelmsen و شرکت کشتیرانی تایوانی یانگ مینگ نیز اعلام کردند مسیر کشتی‌های خود را از دریای سرخ و خلیج عدن به دماغه امید نیک تغییر خواهند داد. در همین راستا شرکت کشتیرانی آمریکایی فلکسپورت اعلام کرد که حدود ۱۸۰ کشتی باری مقصد خود را از تنگه باب‌المندب که اقیانوس هند و دریای سرخ را به هم متصل می‌کند تغییر داده یا حمل‌ونقل خود را متوقف کرده و منتظر دستورالعمل‌های شرکت‌های خود هستند.
ارتش اسرائیل به‌دنبال فرار از غزه
برخلاف مقاومت اسلامی که عملیات ۷ اکتبر را از مدت‌ها قبل طراحی کرده بود و به‌صورت دقیق، ولی سریع‌تر از آنچه تصویر می‌کرد آن را پیدا و حتی برای واکنش صهیونیست‌ها نیز برنامه‌ریزی کرده بود، در طرف صهیونیستی غافلگیری از عملیات و فروپاشی سیستم امنیتی و نظامی قدرت تصمیم‌گیری را از مقامات صهیونیستی گرفته بود. بر همین اساس ژنرال‌های آمریکایی مسئولیت پیدا کردند که جنگ را مدیریت کنند، اما آنها بعد از نزدیک به ۸۰ روز راه به‌جایی نبردند. حالا صهیونیست‌ها برای لاپوشانی شکست‌شان مدعی هستند مرحله دوم عملیات پایان یافته است.
این خبر را تلویزیون اسرائیل (کان) اعلام کرده است. به گزارش این تلویزیون ارتش اسرائیل قصد دارد مرحله دوم جنگ یعنی عملیات زمینی در غزه را پایان دهد و وارد مرحله سوم شود. کان این گزارش را به نقل از منابعی ناشناس منتشر کرد و نوشت: «مرحله سوم شامل پایان مانور زمینی در نوار [غزه]، کاهش تعداد نیروها، استراحت به نیروهای ذخیره، روی آوردن به حملات هوایی و ایجاد منطقه‌ای حائل در مرز‌های غزه و اسرائیل است» زمزمه‌ها درباره آغاز مرحله سوم جنگ درحالی در رسانه‌های رسمی اسرائیلی شنیده می‌شود که مرحله دوم عملیات ارتش هنوز در غزه اهداف اعلامی خود را محقق نکرده است. منابع خبری اسرائیل روز پنجشنبه هفته‌گذشته با انتشار تصاویری خبر داده بودند تیپ گولانی- تیپ پیاده‌نظام نیروی زمینی ارتش اسرائیل- بعد از ۷۰ روز جنگ در غزه تصمیم به عقب‌نشینی از این منطقه گرفته است.
منبع: فرهیختگان
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: ارتش یمن رژیم صهیونیستی غزه رژیم صهیونیستی دماغه امید نیک شرکت کشتیرانی ناامنی غذایی ایالات متحده دریای سرخ کشتی هایی صهیونیست ها باب المندب کانال سوئز مرحله سوم محموله ها حمل ونقل ارتش یمن کشتی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۶۰۰۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پاشنه آشیل روسیه برابر تحریم‌های غرب
اقتصاد قوی روسیه در برابر تحریم‌های غرب، به شکل قابل ملاحظه‌ای، تاب‌آور بوده است و با گذشت ۲ سال از جنگ در اوکراین، همچنان به تامین مالی هزینه‌های آن ادامه می‌دهد اما حداقل در یک جا، نقطه ضعف وجود دارد.
به گزارش ایسنا، تاسیسات «آرکتیک ال‌ان‌جی۲» شرکت نواتک در دریای منجمد کارا، بخش مهمی از برنامه‌های مسکو برای افزایش صادرات و پر کردن خزانه است. این تاسیسات ماه‌هاست که آماده ارسال گاز طبیعی مایع (ال‌ان‌جی) به بازارهای جدید است تا جایگزینی برای صادرات گاز به اروپا از طریق خط لوله باشد.
اما این تاسیسات جدید ۲۵ میلیارد دلاری، عملا غیرفعال مانده و نخستین بخش از سیستم تولید انرژی روسیه است که تحت تاثیر تحریم‌های آمریکا، دچار محدودیت شده است.
تحریم‌ها زودتر دست جنباندند
روسیه مدت‌ها به دنبال افزایش سهم خود از بازار جهانی ال‌ان‌جی بوده است اما جنگ و متعاقب آن، کاهش صادرات به اروپا از طریق خط لوله، اهمیت این برنامه را تقویت کرد. مسکو می‌خواهد تولید ال‌ان‌جی را تا سال ۲۰۳۰، سه برابر افزایش دهد و حداقل ۳۵ میلیارد دلار به درآمد سالانه، بیافزاید.
به لطف تاسیسات قدیمی‌تر، روسیه اکنون چهارمین صادرکننده بزرگ ال‌ان‌جی در سطح جهانی است اما محدودیت‌ها علیه پروژه «آرکتیک ال‌ان‌جی۲»، تمایلش برای پیشروی بیشتر را محدود کرده است. موضوع نگران کننده‌تر برای مسکو این است که این محدودیت‌ها، نقشه راهی را برای اقدامات آتی غرب فراهم می‌کند تا درآمد گازی روسیه را از طریق هدف قرار دادن فعالیت‌هایی نظیر یامال یا ساخالین ۲ در خاوردور که همچنان سوخت به مشتریان در اروپا و آسیا صادر می‌کنند، مهار کند.
مالت هامپرت، موسس موسسه آرکتیک که به مدت بیش از یک دهه گسترش روسیه در منطقه را زیر نظر دارد، گفت: تحریم‌های آمریکا به طرز شگفت‌آوری خوب عمل می‌کنند. در این بخش، آنها جلوتر بوده و «آرکتیک ال‌ان‌جی۲» را حتی پیش از این که تولیدش را آغاز کند، مهار کرده اند و جلوی تحویل کشتی‌ها را گرفته اند.
از زمانی که دولت بایدن تحریم‌هایی را علیه تاسیسات «آرکتیک ال‌ان‌جی۲» در سال گذشته اعمال کرد، خریداران در چین و هند که محدودیت‌های موجود را دور زده و نفت روسیه را خرید و معامله می‌کنند، از خرید ال‌ان‌جی حتی با تخفیف خودداری کرده‌اند. در همین حال، وکلا در سنگاپور و لندن از مشارکت در این پروژه خودداری کرده‌اند.
حتی کشتی‌سازان هم گرفتار این محدودیت‌ها شده‌اند و کشتی‌هایی به ارزش صدها میلیون دلار در حال حاضر در اسکله‌های خشک کره جنوبی، گیر افتاده‌اند. هیچ کس نمی‌تواند آنها را بخرد یا اجاره دهد. در همین حال، گاز در این تاسیسات مانده است.
برخلاف صادرات نفت روسیه که با وجود محدودیت قیمت و سایر محدودیت‌ها، با کمک یک ناوگان گسترده از نفتکش‌ها، ادامه یافته است، وضعیت صادرات ال‌ان‌جی متفاوت‌تر است که تا حد زیادی به دلیل فناوری پیچیده‌تر مورد نیاز برای بارگیری و حمل و نقل این سوخت است.
عبور آمریکا از متحدانش برای تحریم ال‌ان‌جی روسیه
اکنون اتحادیه اروپا که هنوز به ال‌ان‌جی روسیه متکی است و تمایلی به محدود کردن واردات ندارد، در حال آماده شدن برای اعمال برخی اقدامات است. اروپا صراحتا این سوخت را ممنوع نمی‌کند، اما بحث‌های مطرح شده در این بلوک نشان می‌دهد که با ورود جنگ اوکراین به سومین سال، اعمال محدودیت روی صادرات گاز روسیه دیگر خارج از بحث نیست.
طرحی برای ممنوعیت استفاده از بنادر اتحادیه اروپا برای صادرات مجدد کالاهای روسیه به مقصد کشورهای ثالث مطرح است. این موضوع از این نظر حائز اهمیت است که تاسیسات ال‌ان‌جی روسیه در منطقه قطب شمال، بسیار دورافتاده هستند، بنابراین، محموله‌های ال‌ان‌جی معمولا ابتدا به بلژیک یا فرانسه می‌روند و سپس از آنجا به آسیا یا دیگر بندرهای اروپایی مجددا صادر می‌شوند. محدود کردن این رویه ناوگان کشتیرانی روسیه را به نقطه شکست می‌رساند.
به گفته افراد مطلع از این استراتژی، شورای امنیت ملی کاخ سفید در سال ۲۰۲۳، یعنی حدود یک سال پس از جنگ، توجه خود را به فلج کردن برنامه‌های توسعه ال‌ان‌جی روسیه معطوف کرد.
مقامات شورا با وزارت خارجه و وزارت دفاع تیم شدند تا هدفی را انتخاب کنند و در نهایت به پروژه «آرکتیک ال‌ان‌جی۲» متمرکز شدند. سپس آن را به خزانه داری بردند.
همانطور که جفری پیات، دستیار وزیر خارجه آمریکا در امور منابع انرژی، ماه گذشته در کنفرانسی گفت: اکنون، به عنوان بخشی از یک طرح گسترده‌تر برای متوقف کردن توسعه هر گونه پروژه انرژی جدید توسط روسیه که ممکن است درآمد قابل توجهی داشته باشد، آمریکا می‌خواهد مطمئن شود که سرمایه‌گذاری آرکتیک، قادر به حیات نیست.
مقامات کاخ سفید در هدف قرار دادن این تاسیسات که تحت مالکیت مشترک دولت ژاپن، شرکت‌های نفتی چینی و شرکت توتال انرژی فرانسه است، دلایل خوبی دارند. هر چند این اقدام، مطمئنا موجب ناراحتی متحدان مهم آمریکا می‌شود اما مسدود کردن «آرکتیک ال‌ان‌جی۲»، به مسکو ضربه می‌زند و در عین حال، پیامدهای محدودی در بازارهای جهانی گاز طبیعی دارد. مهم‌تر از آن برای بایدن که به زمان انتخابات ریاست جمهوری نزدیک می‌شود، این است که پیامد چنین اقدامی برای مصرف کنندگان آمریکایی، مهار شده است.
کشتی‌های سفارشی به گِل نشستند
همچنین مزایای دیگری برای واشنگتن وجود دارد. تجارت ال‌ان‌جی، مستلزم کشتی‌های خاص گران قیمتی است که می‌توانند با داده‌های ماهواره‌ای رصد شوند و ایجاد یک ناوگان جایگزین را غیرممکن می‌کند. در حالی که اکنون حدود ۷۵۰۰ نفتکش در اندازه‌های مختلف وجود دارد، صنعت ال‌ان‌جی، حدود ۷۰۰ کشتی دارد.
همچنین این حقیقت وجود دارد که «آرکتیک ال‌ان‌جی۲» نیاز به نوع خاصی کشتی دارد که بتواند از یخ‌ها عبور کند. ۲۱ کشتی یخ شکن برای این تاسیسات سفارش داده شده که شامل کشتی‌های متعلق به شرکت هانوا اوشن و میتسویی کره جنوبی است.
این کشتی‌ها اکنون به دنبال مالک جدید هستند. البته روسیه می‌تواند ظرفیت خود را بیاورد و کشتی‌های ال‌ان‌جی در کشتی سازی زوزدا ساخته می‌شوند اما حتی ساخت این کشتی‌ها هم به دلیل تحریم‌ها به تاخیر افتاده است.
تان گوستافسون، استاد دانشگاه جورج تاون که توسعه سوخت فسیلی روسیه را به مدت دهه‌ها زیر نظر داشته است، می‌گوید: بزرگترین محدودیت برای توسعه «آرکتیک ال‌ان‌جی۲»، موجود بودن کشتی‌های تخصصی حمل سوخت است. این یک نقطه ضعف در استراتژی کلی روسیه است. چشم انداز بلندمدت، با این واقعیت مبهم شده است که هدف اولیه یعنی توسعه تجارت ال‌ان‌جی به شرق آسیا از طریق مسیر دریای شمال، در حال حاضر امکان پذیر نیست.
روسیه با داشتن حدود ۲۰ درصد از ذخایر قطعی، بزرگترین ذخایر گاز طبیعی جهان را در اختیار دارد، اما همچنان باید آن را به درآمد تبدیل کند. خطوط لوله جدید با سرعت کافی برای تغییر مسیر فروش ساخته نمی‌شوند و تنها ال‌ان‌جی باقی می‌ماند که خود پوتین آن را به عنوان آینده سوخت معرفی کرده است.
کرملین می‌گوید می‌خواهد تا سال ۲۰۳۰، بیش از ۱۰۰ میلیون تن ال‌ان‌جی در سال صادر کند که در مقایسه با ۳۱ میلیون تن صادرات در سال گذشته با یا بدون تحریم، بالاتر است.
چالش توسعه فناوری‌ها و تجهیزات بومی
«آرکتیک ال‌ان‌جی۲»، اولین پروژه‌ای نیست که با محدودیت مواجه می‌شود و محدودیت‌های مربوط به انتقال فناوری و تجهیزات اکتشاف هیدروکربن در سال ۲۰۱۴ باعث ایجاد برخی جایگزین‌های بومی شده است.
با این حال، با انباشته شدن تحریم‌ها و کندی روند توسعه فناوری بومی، حتی دولت روسیه نیز به گستردگی این چالش اذعان دارد. آمار منتشره در یک سند وزارت اقتصاد روسیه که اوایل سال جاری منتشر شد و توسط بلومبرگ مشاهده شد، نشان می‌دهد تحت یک سناریوی محافظه‌کارانه، تولید در واقع ممکن است تا سال ۲۰۲۷ با رکود مواجه شود و «آرکتیک ال‌ان‌جی۲» ممکن است به سرعت افزایش تولید نداشته باشد.
هیچ یک از معامله‌گران و تحلیلگران در نظرسنجی بلومبرگ، انتظار نداشتند این تاسیسات که تنها ساخت یکی از سه واحد تولیدی را به پایان رسانده و آغاز کرده است، تا زمانی که تحریم‌ها همچنان پابرجا هستند، به ظرفیت کامل برسد.
شرکت نواتک که اداره این تاسیسات را برعهده دارد، به کار خود ادامه می‌دهد. لئونید میکلسون، موسس این شرکت که چهارمین فرد ثروتمند روسیه و متحد نزدیک پوتین است، سال گذشته موفق به تکمیل ساخت اولین مرحله از پروژه آرکتیک ال‌ان‌جی ۲ شد که برخلاف انتظارات صنعت از متوقف شدن توسعه این پروژه به دلیل فقدان فناوری لازم بود. زنجیره‌های تامین جدیدی پس از خروج شرکت‌های غربی ساخته شدند و قطعات و تجهیزات از چین آورده شدند.
میخلسون در شانزدهم مجمع اقتصادی اوراسیا ورونا در نوامبر، اندکی پس از تحریم این پروژه، گفت: این واقعیت که ما هدف تحریم‌ها قرار گرفته‌ایم، نشانه آن است که آنها چگونه صلاحیت‌های ما را ارزیابی می‌کنند.
اما اکنون او باید با خروج احتمالی شرکای خارجی بیشتر به دلیل تشدید محدودیت‌ها مواجه شده و مشتری پیدا کند.
به گفته منابع آگاه، نواتک، افرادی را در چین استخدام کرده تا کسب و کار خود را تقویت کند و مقاماتی را در فوریه به هند فرستاد. اما هنوز هیچ قراردادی منعقد نشده است.
بر اساس گزارش بلومبرگ، منابع آگاه می‌گویند آزمون بعدی در تابستان خواهد آمد که نواتک قصد دارد نخستین محموله ال‌ان‌جی را از پروژه آرکتیک ال‌ان‌جی ۲ صادر کند.
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند